η αγωνία διαρκείας γονιών Παιδιών με αναπηρία Για πιθανή κακοποίηση τους από τρίτους κατά την απουσία τους

Ακούστε την συνέντευξη και διαβάστε το σύνολο του κειμένου εδώ.

Ακούστε εδώ την συνέντευξη.

Για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων με πρόβλημα ακοής ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης.

- Σήμερα θα έχετε όλοι εσείς, που θα ακούσετε αυτήν εδώ την ηχογράφηση, την ευκαιρία να παρακολουθήσετε την συνομιλία με τον φίλο το Γιώργο Παπαδάκη, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος Πολυπράγμων, με μεγάλη προσφορά στον κοινωνικό τομέα όλα αυτά τα χρόνια. Για την δράση του αυτή θα συζητήσουμε αναλυτικά σε επόμενη ευκαιρία. Σήμερα Γιώργο θα μιλήσουμε με την ιδιότητα σου ως γονέα 2 παιδιών με αναπηρία, τα οποία αντιμετωπίζουν από την ημέρα της γέννησης τους διαφόρων ειδών προβλήματα.

- Ακριβώς!

- Ποια είναι η ηλικία του Παναγιώτη - Νεκτάριου και της Μαρίας που γεννήθηκαν την ίδια στιγμή ως δίδυμα;

- Είναι 19 ετών.

- Συζητάμε συχνά για διάφορα θέματα. Πρόσφατα μας απασχόλησε το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης, των βιασμών, της παιδεραστίας και η εξέλιξη της συζήτησης, ομολογώ, με έκανε να νιώσω αμηχανία. Συγκεκριμένα ο Γιώργος μου είπε πως πραγματικά δεν ξέρουμε ως γονείς παιδιών με αναπηρία, τι μας ξημερώνει, τι θα συμβεί στα παιδιά μας στην διάρκεια της επόμενης μέρας ή τι συνέβη την προηγούμενη ημέρα. Τότε τον ρώτησα τι εννοεί; Είναι μαζί μας για να μας εξηγήσει.

- Ευχαριστώ για την πρόσκληση, που δίνει την ευκαιρία μέσω της φωνής μου, να ακουστεί η αγωνία όλων των γονέων παιδιών με αναπηρία. Δεν θα κρύψω πως έχω υποστεί σοκ τις τελευταίες μέρες από τον βομβαρδισμό των πληροφοριών για την παιδεραστία. Έχει διαπιστωθεί ότι στον αθλητισμό, στον πολιτισμό και στην ψυχαγωγία, στην εκπαίδευση και στην θεραπεία έχουμε θλιβερά περιστατικά παιδεραστίας. Δεν έχει μείνει αλώβητος κανένας τομέας. Οι «ανώμαλοι», όπως τους χαρακτηρίζω, έχουν παρεισφρήσει ακόμη και εντός των σπιτιών μας. Είτε είναι ειδικοί βοηθοί είτε είναι οι ίδιοι οι γονείς διεστραμμένοι και ανέχονται ορισμένες συμπεριφορές προς τα παιδιά τους είτε είναι φίλοι είτε «συμπαραστάτες», λέξη που θέτω εντός εισαγωγικών. Όπως αγωνιζόμαστε για να νικήσουμε την επιδημία, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο της παιδεραστίας, που έχει τεράστια έκταση και σοβαρότητα. -

ρόσφατα επανήλθε το θέμα της παιδεραστίας, που φέρεται, αν και είναι βέβαιο, πως διέπραττε επαγγελματίας υγείας, του οποίου το όνομα δεν έχει αποκαλυφθεί. Μάλιστα συνεχίζει ανενόχλητος την επιχειρηματική του δραστηριότητα με σειρά επιχειρήσεων στο λεκανοπέδιο. Συγκεκριμένα τον καταγγέλλουν 48 φορείς.

- Σωστά! Προς χάρη των παιδιών μου με 85%+ ποσοστό αναπηρίας, ασχολούμαι χρόνια με την συλλογή περιστατικών παιδεραστίας, των οποίων οι δράστες συνήθως δεν τιμωρούνται. Κανείς δεν μαθαίνει ποτέ την εξέλιξη της υπόθεσής τους. Επίσης παρακολουθούσα περιστατικά τύπου Κωσταλέξι, που ποτέ δεν αποκαλύπτονται, γιατί μένουν καλά κρυμμένα με επιμέλεια των ίδιων των οικογενειών, ανεξαρτήτου επιπέδου και τάξης. Τα αποτελέσματα της έρευνάς μου με έκαναν να νιώθω πως επιστρέφω από στρατόπεδο εξόντωσης. Πως αλλιώς να αισθάνομαι, όταν γυμνή η αλήθεια, σαν καρφί, αποκαλύπτει την Ασύλληπτη βαρβαρότητα εντός και εκτός Ελλάδας. Ένας πολτός παγκόσμιας δυσοσμίας, που συγκαλύπτει τους ενόχους, που τους προστατεύει από την δίκαιη τιμωρία, μέχρι να ξεχαστεί το θέμα.

- πες μου σε παρακαλώ ποιος είναι ο κίνδυνος, γιατί ανησυχείτε σαν γονείς. Αγωνιάτε για το τι μπορεί να συμβαίνει στα παιδιά σας κατά την απουσία σας, την ώρα που βρίσκονται στα χέρια των φροντιστών τους ή των θεραπευτών τους;

- Ξεκινώντας να σημειώσω πως τα παιδιά με αναπηρία παραμένουν παιδιά και στην ενήλικη ζωή τους. Δεν αλλάζει κάτι με την ενηλικίωσή τους. Κινδυνεύουν το ίδιο από τον επιτήδειο. Άρα η αγωνία μας είναι διαρκής. Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει μόλις τα παιδιά μας απομακρύνονται με κάποιο μέσο μεταφοράς προς το σχολείο, το χώρο θεραπείας, ψυχαγωγίας, άθλησης. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα να αντιληφθούν τι τους συνέβη, να σου πουν τι τους συνέβη, εάν τους συνέβη, ποιος ή ποιοι το προκάλεσαν και τι ήταν αυτό. Γιατί συνήθως, πέρα από την τυφλότητα, την κωφότητα ή άλλες βλάβες, έχουν και νοητική αναπηρία.

- Συνέλαβα τον εαυτό μου να μην αναπνέει κατά την διάρκεια της συγκλονιστικής αναφοράς σου στο θέμα. Πιστεύω πως και οι φίλες και οι φίλοι μας ένιωσαν ανάλογα.

- Κομμένη είναι η ανάσα όλων των γονέων κάθε στιγμή. Σημειώνω πως η αγωνία και η ανασφάλεια δεν απομακρύνεται ακόμη και όταν τα παιδιά μας είναι στο σπίτι. Κάποιες ώρες που αναγκαστικά λείπουμε και τις ώρες αυτές ένας φροντιστής, φυσικοθεραπευτής, εκπαιδευτής είναι μαζί τους δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί. Μια λύση θα ήταν κάποια συσκευή παρακολούθησης των σωματικών αντιδράσεων των παιδιών, που θα ενεργοποιεί πρόγραμμα ειδοποίησης όταν κινδυνεύουν ή αγωνιούν για κάτι. Το σοβαρό αυτό θέμα είχε σταθεί αφορμή το 2017 να κατατεθεί ερώτημα από το "Μαζί για το Παιδί" στον Συνήγορο του Παιδιού, για την δημιουργία κάποιας ηλεκτρονικής συσκευής, πομπός και δέκτης επειγόντων οπτικοακουστικών μηνυμάτων, που θα φέρουν τα παιδιά μας και θα λειτουργεί ως αποτρεπτικό μέσο. Κάτι τέτοιο προσκρούει στην προστασία των προσωπικών δεδομένων. Φτάνουμε στο παράδοξο, οι αρχές προστασίας δεδομένων να προστατεύουν τελικά τον θύτη και όχι το υποψήφιο θύμα. Πρέπει να βρεθεί λύση. Τονίζω πως ίσως να έχουμε καθημερινά θύματα που δεν τα γνωρίζουμε. Κανείς δεν μαθαίνει το φρικτό περιστατικό.

- Τα παιδιά με αναπηρία ίσως δεν μπορούν καν να αντιληφθούν τι τους συμβαίνει, δεν μπορούν να κρίνουν αν αυτό είναι καλό ή κακό και φυσικά δεν μπορούν να το εκφράσουν.

- Ακριβώς.

- Όλα αυτά συμβαίνουν μάλιστα στο οικογενειακό, συγγενικό, φιλικό περιβάλλον ή το περιβάλλον των εκπαιδευτών, φροντιστών, προπονητών, συνοδών, θεραπευτών τους, άρα από πρόσωπα γνωστά, οικεία.

- Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Όλα είναι πρόσωπα "εμπιστοσύνης". Αυτή η εμπιστοσύνη γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, για την ικανοποίηση των ορέξεων ορισμένων, την δράση των οποίων, ίσως, να καταφέρεις ν’ αντιληφθείς, δυστυχώς μετά το θλιβερό συμβάν.

- Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία σου φίλε Γιώργο! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως τα παιδιά σου και κάθε άνθρωπος με αναπηρία βιώνει προσωπικά το πρόβλημά του, είναι αυτός που ζει με την αναπηρία. Από εκεί και μετά φυσικά προσμετράμε τους ανθρώπους που είναι δίπλα τους, όπως εσύ ως γονέας, η σύζυγός σου, των οποίων την καυτή αγωνία καταγράψαμε.

- Θέλω να προσθέσω πως ως πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του ειδικού γυμνασίου λυκείου Ηλίου, έχω δεχτεί βροχή τηλεφωνημάτων από τους γονείς των 100 περίπου παιδιών του σχολείου μας, οι οποίοι με αγωνία περίμεναν να μάθουν από εμένα ποιος είναι ο 62χρονος εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής που Συνελήφθη για σεξουαλική κακοποίηση αγοριού με αναπηρία, το οποίο υποτίθεται πως εκπαίδευε τα 7 τελευταία χρόνια. Μάλιστα ορισμένες φορές είχε και 4 θεατές κατά την διάρκεια της κακοποίησης. Σημειώνω πως ήταν άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης της οικογένειας. Με αυτό επισημαίνω πως η αγωνία κυριαρχεί στην ψυχοσύνθεση όλων των γονέων. Ας είναι αφορμή η παρουσίαση που γίνεται σήμερα από την σελίδα σου, για να ενεργοποιηθούν δημοσιογράφοι και να ασχοληθούν με το καυτό αυτό ζήτημα. Με τον τρόπο αυτό θα ενημερωθούν οι γονείς για το τι μπορούν να κάνουν εντός της οικογένειας, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων τους. Ταυτόχρονα μπορούν να παρακινήσουν τον γενικό πληθυσμό να έχει το νου του. Όταν ένας άνθρωπος με αναπηρία κινείται σε ένα χώρο, εσύ ο άνθρωπος που κινείσαι δίπλα του θα πρέπει να τον έχεις στο νου σου. Ευχαριστούμε όλοι εμείς οι γονείς για την δυνατότητα που μας έδωσες να μεταφέρουμε τον προβληματισμό μας, την αγωνία μας στους ανθρώπους που παρακολουθούν την δράση σου.

- Η μαρτυρία σου μας έχει συγκλονίσει. Με την βοήθεια του Θεού ας ευχηθούμε να καταφέρνουμε να ξεπερνάμε τις δυσκολίες της κάθε ημέρας.

- ΄Στηρίζουμε τις ελπίδες μας στον Θεό που είναι κοντά στα παιδιά μας.

Εικονίζεται ο Γιώργος Παπαδάκης.